بیمه نامه جامع زندگی علاوه بر تأمین منابع لازم برای آینده بیمه شدگان از قبیل دریافت سرمایه بیمه در زمان بازنشستگی، برخورداری از پوشش بیمه عمر در مقابل خطر فوت و امکان دریافت مستمری، در رابطه با نحوه و مبلغ حق بیمه های پرداختی و ارائه خدمات به بیمه شدگان نیز دارای انعطاف پذیری زیادی بوده و با دارا بودن ضریب افزایش سالانه جهت حق بیمه و سرمایه فوت ، بیمه شده را در مقابل تورم فرضی آینده تجهیز می نماید.
بیمه عمر از دیدگاه حقوقی، قراردادی است که به موجب آن بیمه‌گر در مقابل دریافت حق‌بیمه از بیمه‌گذار متعهد می‌شود که در صورت فوت و یا حیات بیمه‌شده در زمان معینی مبلغی به عنوان سرمایه و یا مستمری به استفاده‌کننده (بیمه‌گذار یا شخص ثالث) تعیین شده از طرف او و یا وراث قانونی بپردازد.
مقدمه:
برای کالاهایی که از مبادی مختلف به مقاصدی در نقاط مختلف کشور حمل می شوند دو نوع پوشش بیمه ای وجود دارد:
ا-بیمه نامه هایی که بیمه گزار آنها صاحبان کالا اعم از اشخاص حقیقی و حقوقی بوده و نوع پوشش بیمه ای آنها در زمره بیمه های
اموال می باشد.
2 - بیمه نامه هایی که بیمه گزار آنها شرکتهای حمل و نقل داخلی بوده و در گروه بندی بیمه ای جزءبیمه های مسئولیت محسوب می گردند.
در این نوشتار که بر اساس تصمیم گیری در پنجمین جلسه حلقه تعالی استراتژیک واحد بیمه باربری می باشد، سعی بر آن است که ضمن بیان تفاوتهای این دو نوع بیمه نامه نظر کارشناسی خود را دررابطه با مزیتهای بیمه نامه باربری داخلی نسبت به بیمه نامه مسئولیت متصدیان حمل و نقل داخلی برای صاحبان کالا، بیان نمائیم. بدین منظور ابتدا تعاریف، خطرات تحت پوشش، زمان شروع و خاتمه تعهدات بیمه گر و همچنین خسارتهای خارج از تعهدات بیمه گر در هریک از این بیمه نامه ها مورد بررسی قرارمی گیرد و در پایان به تعدادی از مزیتهای بیمه نامه باربری داخلی نسبت به مسئولیت متصدیان حمل ونقل برای صاحبان کالا اشاره می شود.
تعریف بیمه
از بیمه تعاریف متعددی به عمل آمده که آَشناترین آن ماده یک قانون بیمه مصوب سال 1316 است که عقد بیمه را این چنین تعریف می‌کند: «بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می‌کند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی، از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده و یا وجه معینی بپردازد. متعهد را "بیمه‌گر"، طرف تعهد را "بیمه‌گذار"، وجهی را که بیمه‌گذار به بیمه‌گر می‌پردازد، "حق بیمه" و آنچه را که بیمه می‌شود، "موضوع بیمه" می‌نامند».
در این تعریف عناصر و ارکان اصلی تشکیل دهنده یک قرارداد بیمه، یعنی خطر، حق بیمه و خسارت مشخص می‌شود. در این تعریف، رابطه حقوقی بین بیمه‌گر و بیمه‌گذار به وجود می‌آید و بیمه‌گر تعهداتی را قبول می‌کند که تحت شرایط معینی و در صورت بروز حادثه‌ای که در تعهد او است، زیان ناشی از آن را جبران نماید.
قرارداد بیمه یا بیمه‌نامه
تعریف بیمه‌نامه (Insurance Policy): ماده 2 قانون بیمه می‌گوید: «عقد بیمه و شرایط آن باید به موجب سند کتبی باشد و سند مزبور موسوم به بیمه‌نامه خواهد بود». بیمه‌نامه به منزله سندی دال بر رضایت طرفین به انعقاد قرار داد بوده که با توجه به پیشنهاد بیمه‌گذار و موافقت بیمه‌گر تنظیم و پس از امضاء در اختیار بیمه‌گذار قرار می‌گیرد. در بیمه‌نامه باید مشخصات کامل عوامل و ارکانی که قرارداد بر اساس آن منعقد می‌گردد به وضوح قید شود تا از بروز اختلافات و مشکلات بعدی در روابط بیمه‌گر و بیمه‌گذار جلوگیری گردد.
